Mijn docent regeltechniek zei vroeger altijd al dat kalibratie het belangrijkste is voor welk mechatronisch systeempje dan ook. En hij had en heeft gelijk.
Dus, hoe kalibreer je een satelliet, of in ieder geval de camera’s aan boord?
Juist met redelijk grote kalibratie punten op aarde.
Hier een geweldig artikel op atlasobscura over vreemde kalibratie-plekken op aarde.
en ook 1 van CLUI (the center of land use interpretation)
(90)
De Maglev trein (Magneetzweeftrein) is in Japan heel gewoon. Daar heet het Shinkansen
De snelheden van de trein zijn enorm. Op een gewone dag halen ze ruim 450 km/h.
Dus wat gebeurt er als 2 treinen elkaar tegenkomen; juist, ze passeren elkaar met 900 km/h en dat ziet er dus zo uit:
Kijk ook eens naar onderstaand filmpje (uit China / Sjanghai). Hoe het eruit ziet als je langs het spoor staat en als je doortrekt tot 500 km/h.
(Je ziet hier overigens hoe lang de treinen zijn als referentie voor het eerste filmpje)
Ook grappig om de instructies te lezen hoe te handelen in de Shinkansen e.d.
(159)
Gewoon een mooie film over hoe deze zeer bijzondere en waardevolle tafels gemaakt worden.
info: Het idee van het mechanisme komt van Robert Jupe die het in 1830 patenteerde. Hier een mooi artikel over Jupe en wat hij ontworpen heeft.
(261)
Soms wil je iets bloggen over fietsnaaf-versnellingssystemen (3x woordwaarde 2x letterwaarde), maar dan wordt je afgeleid door het grote geweldige internet.
Dus, kwam ik een film tegen uit 1930! van ene Ralph Steiner. Mijn (techneuten) ogen zaten vastgelijmd aan de geweldige mechanieken en bewegingen uit “Mechanical principles“. En wat ik nou zo leuk vind, in 2015 kan technologie uit 1930 mijn hart nog steeds bekoren en mijn nieuwsgierigheid kietelen (hoe werkt dat nou vierkante tandwielen !!??)
Overigens wil ik mijn originele links voor dit artikel u niet onthouden:
allereerst de Rohloff naaf
en de concurrerende (en in mijn ogen slimmere) Pinion P1.18 naaf. (scrollen met je muiswieltje)
En nog een filmpje van een prachtig kinetisch kunstwerk: “when 17 things line up”.
(295)
Een tijd geleden schreef ik al eens een artikeltje over robots @ work en dat was al een update van een eerdere posting.
1 van de opmerkelijkste zaken van robot-design is de drang (of de limitatie?) van mensen om een robot altijd human like kenmerken te geven: ogen, handen, voeten, benen, etc. Er zijn ook animal like robots, maar ook daar is het basis design een levend wezen. Echt out of the box zie je (bijna) niet.
Onlangs kwam ik er 1-tje tegen. Van de mannen van NASA komt deze volledig uit het niets gedroomde robotvorm: The Super Ball Bot
In deze video van een NASA 360 Talks (link voor nerds) kun je de robot aan het werk zien.
Juist omdat de menselijke eigenschappen ontbreken is deze robot veel makkelijker op plekken te gebruiken waar een andere zwaartekracht of klimaat heerst.
Wired heeft er ook al eens aandacht aan besteed.
(133)
Een nieuwe 3D print technologie dient zich aan; CLIP technology. (Continuous Liquid Interface Production)
De bedenkers raakte geïnspireerd door de futuristische T-1000 uit Terminator 2. Binnen een jaar willen ze een model uitbrengen dat verkoopbaar is.
Door een nauwkeurig bestuurd chemisch proces kan er een continue 3D print vorm gemaakt worden. bijvoorbeeld dit.
check de website van de mannen en zie hieronder voor de bewegende (en 7x versnelde !) beelden.
en er is (uiteraard) een TED talk over deze nieuwe manier van 3D printen / additive manufacturing.
en een overzichtsplaatje van de werking.
Additive manufacturing processes such as 3D printing use time-consuming, stepwise layer-by-layer approaches to object fabrication. We demonstrate the continuous generation of monolithic polymeric parts up to tens of centimeters in size with feature resolution below 100 micrometers. Continuous liquid interface production is achieved with an oxygen-permeable window below the ultraviolet image projection plane, which creates a “dead zone” (persistent liquid interface) where photopolymerization is inhibited between the window and the polymerizing part. We delineate critical control parameters and show that complex solid parts can be drawn out of the resin at rates of hundreds of millimeters per hour. These print speeds allow parts to be produced in minutes instead of hours.
(300)
Had ik het eerst over allerlei “large” zaken, nu werd ik gefascineerd door de bovenstaande foto.
Kijk naar de schaal: 137x vergroot en het balletjes is zo’n 100 micrometer (oftewel 0,0001 meter)
Dit is een voorbode van de nano machines die er aan komen.
Zoals dit soort mechanisme:
Hier nog wat achtergrond info over hoe deze micro-structuurtjes gemaakt worden.
(149)
Het is met de grootste grot ter wereld hetzelfde als met het vorige item; groter = awsome!
De grot heet Hang Sơn Đoòng en bevindt zich in Vietnam.
De Nederlandse Wiki is kort maar krachtig:
Ondanks het enorme formaat werd de grot pas in 1991 ontdekt en pas in 2009 in kaart gebracht. De Hang Son Doong bestaat uit een lange tunnel van meer dan vier kilometer lengte. Deze doorgang is tot wel 180 meter hoog en 90 meter breed. Op twee plaatsen is de tunnel ingestort waardoor er enorme gaten en puinkegels zijn ontstaan. Op deze plaatsen is, in de grot, 400 meter onder de oppervlakte, een tropisch regenwoud ontstaan.
Door de Hang Son Doong loopt de rivier Rao Thuong. In de grot zijn enorme calcietstructuren te vinden waaronder kegels van wel 60 meter hoog.
(de Engelse Wiki is wat uitgebreider, de website van de grot zelf is enorm!)
De video beneden past misschien niet helemaal in de tech-context van deze blog, maar wat een prachtige beelden (en ze zijn vooral met een geavanceerde drone gemaakt, dus toch weer tech 🙂 )
Aanbevolen: full screen + sfeermuziek!
Kijk ook eens op de website van de maker van dit moois: Ryan Deboodt
En kijk naar deze National Geographic docu over de grot.
(125)