De maanden zijn voorbij gevlogen en opeens is het Oktober. Al die tijd heb ik helemaal niks geüpdatet aan mijn website. Heb ik het druk gehad? ja zeker, maar er is ook al heel lang een onverschilligheid naar de website. Ik weet niet zo goed welke richting het op moet en als ik eerlijk ben; ik ben sneller klaar op instagram .
De website zou moeten functioneren als een ode aan het “net ff anders denken” waaruit dan nieuwe ideeën kunnen ontstaan. Maar die gedachte is nogal geërodeerd door de jaren heen… Ik heb veel minder “frisse gedachten” en ben veel meer bezig met gewoon doen, proberen en hopen dat het gaat lukken; op alle gebeid.
Toch vind ik het wel leuk om dingen vast te leggen en op te schrijven op dit medium. Gewoon voor later, als en soort tijdlijn die je kunt volgen. Dus ik wil er wel mee doorgaan. Voor de bezoekers hoef ik het niet te doen Is dus meer een soort digital dagboek.
Maar wat wordt de content dan?
(Nog) meer Maker Faire en DIY? Of begeef ik me richting “frisse ideeën” voor processen of het leven? Geen idee of dat nou wel gaat werken. Bovendien heb ik een hekel aan nobodies (like me) die te pas en te onpas tegeltjeswijsheden spuien op het internet. (check linked-in voor meer meningen-puree van “professionals”)
De DIY is wel leuk, maar daar is het vooral handig om filmpjes en foto’s makkelijk te posten en daar zijn X en insta veel beter in. Het is dus een dilemma
Eerst maar eens een bloemlezing van de afgelopen maanden.
Ik ben weer in Berlijn geweest op het geweldige Superbooth. De grootste modulaire Synthehttps://www.superbooth.com/en/sizer beurs van de wereld (zegt men.)
Meer dan 250 deelnemers tonen er hun spullen, zo ook Arjan van @2manysynths. We waren samen afgereisd naar Berlijn om daar allerlei eiken Eurorack kasten te showen. Uiteraard konden we zelf ook mooi rondlopen om alle mooie dingen te zien.
Ik ben er in 2021 ook geweest en toen heb ik iets op de site geschreven. De editie van 2023 was de eerste beurs zonder enige (covid) restricties en dat was te merken. Er waren bezoeker van over de hele wereld.
De verste dit we tegen kwamen was sinecommunity uit Nieuw Zeeland en de Midlifesynthesist uit Chili. Kijk bij zo’n mensen gaat m’n frisdenker-hart toch wel sneller kloppen. Wat is het verhaal achter Sinecommunity en Robin (een Nederlander) die het run vanuit Aukland en zelf op bijna 3 uur rijden van Aukland woont! Dat soort dingen zijn interessant! Of iemand die verteld dat hij een grote winkel in synthesizer heeft in Dubai en dat de Eurorack scene daar ook booming is… en tenslotte het mogelijk onweerstaanbare verhaal achter de drie eiken eurorack kasten die naar India vertrokken zijn; wie, wat, waar en hoe?
Als ik het zo opschrijf voel ik enthousiasme komen en nieuwsgierigheid. Is Frisdenken het verhaal zoeken bij alledaagse dingen / ontmoetingen? (met een lichte voorkeur voor techniek)
Het zou wel eens kunnen zijn. Dezelfde vibe voelde ik een paar weken eerder in Bazel. Daar ben ik samen met m’n vader en zus geweest. Mijn vader wilde heel graag naar het museum van Jean Tinguely.
Je hebt vast wel eens een creatie van hem gezien. Voor de kost maakte hij (samen met z’n vrouw Eva Aeppli) overal in Europa bewegende fonteinen. De bekendste is wel in Parijs bij Centre Pompidou .
Bij Het museum in Bazel en in de stad staan ook hele mooie fonteinen.
Het Museum is ongelofelijk! Het gebouw is erg mooi en bijzonder, maar de machines die erin staan zijn enig in hun soort en uniek in de wereld. Alles beweegt, maakt daarbij geluid en transformeert daarmee de hele vorm van de machines.
De gigantische (useless) machines gaan alleen aan als er mensen zijn en dan ook nog eens om de 20 minuten, dit om te veel slijtage en daarmee onderhoud te voorkomen. Kunstenaars zijn meestal niet begaan met betrouwbaarheid van bewegende dingen…
M’n vader genoot met volle teugen van al deze kinetische kunst en mijn zus en ik ook.
Overigens, Bazel is als stad een echte aanrader. we zijn met de trein afgezakt naar Zwitserland en dan was prima te doen (kleine 8 uren onderweg). Helaas is het wel een beetje prijzig. Je voelt je als Nederlander een beetje arm daar
Kijk weer een stukje waar het begint te borrelen. Ik wil meer vertellen en dieper gaan in het verhaal.
Tijdens de zomervakantie heb ik een boek gelezen over een man die 3 jaar door het Amerikaanse continent gaat rijden op een oude motor. Niet echt heel bijzonder, er zijn er meerder, maar in dit geval was het bijzonder voor mij, want die motor was een moto Guzzi V7 Special uit 1972. Precies dezelfde als mijn vader heeft. Uiteindelijk rijdt de schrijver in die 3 jaar 60.000 km zonder noemenswaardige problemen met Guus (de Guzzi)
Uiteraard is de vrijheid en het vooruitzicht op continue avontuur aantrekkelijk. En ook het met jezelf en de omgeving zijn kan enorm fijn zijn. Ik weet dat als geen ander van mijn jaren als rondreizende Service Engineer. Maar toch bekruipt me in het boek ook weer het gevoel van het niet willen accepteren van de realiteit of van de drijfveer in de mens; Samen, dienstbaar en iets opbouwen.
Ik wil ook weg en in vrijheid leven samen met mijn gezin. Maar hoe realistisch is dat en hoe houdbaar. Er zijn bergen reality shows (slechte referentie… I know) waarin je ziet dat uiteindelijk, vroeg of laat het de mensen terug verlangen naar “thuis” of familie.
anyway, Ik vind het boek niet zo goed igeschreven, maar diverse motortijdschriften noemen het “het beste motorreisboek ooit geschreven…”.
Dus mocht je het willen lezen, dan kun je het hier vinden (of van mij lenen natuurlijk )
Dus schrijven over boeken die ik leuk vind is ook niet echt de bedoeling van deze website. Nee, ik blijf bij het opwekken van enthousiasme, het “beginnen te voelen dat het stroomd” als leidraad houden. Kijken of het mij en deze website ergens brengt.
Na de zomer was het weer tijd voor Maker Faire Eindhoven. Ik wilde graag meedoen, maar het is me niet gelukt om zelf iets te maken dit jaar. Gelukkig mocht ik meedoen met Jorg en Maurits. Ik heb een beetje kunnen bijdragen aan het ontwerp zelf:
“De Mar-chine”. Tijdens de 2 dagen van maker faire heb ik samen met m’n zoon meegeholpen aan de stand en een hoop kunnen rondkijken en praten.
Het was erg leuk en de Mar-chines hebben ook nog “best maker” gewonnen!
Nu de Herfstvakantie erop zit (ik heb gewoon gewerkt) breekt een periode aan van meer binnen zitten en dus meer dingen DOEN.
Ik kijk nu al uit naar meer projecten en nieuwe bedenksel; gewoon om de mijn hersenen te prikkelen en door te spoelen 🙂
(0)